Verdi’s monumentale verhaal over bijgeloof en rivaliteit.
Liefde en haat zijn maar een aria van elkaar verwijderd. Prima Donna Events presenteert ‘Il Trovatore’, deze klinkende Giuseppe Verdi-klassieker schittert dit najaar in Gent & Brugge! Balanceer op het puntje van jouw stoel wanneer de ijzersterke internationale topcast, bezeten van passie, aria’s zoals ‘Di quella pira’ en ‘Stride la vampa’ aanheft, of het wereldbekende ‘Zigeunerkoor’. Deze opera knettert van de intriges, liefde, jaloezie en kippenvelmomenten en zal zowel toegewijde Verdi-fans bekoren als opera-newbies overtuigen.
Ervaar één van de populairste opera’s aller tijden op zondag 22 oktober om 15u00 in Capitole Gent & dinsdag 24 oktober om 20u00 in Concertgebouw Brugge!
Scènebeelden
‘Il Trovatore’ is simpelweg spectaculair.
De beroemde Giuseppe Verdi (1813 – 1901) was één van de grootste Italiaanse operacomponisten, met maar liefst 26 werken op zijn conto. Toen het doek zakte na de Romeinse première van Verdi’s ‘Il Trovatore’ (‘De Troubadour’) in 1853, schalden de bravi door de zaal. Een klassieker was geboren en werd later onsterfelijk door pakkende performances van diva’s zoals Maria Callas en Leontyne Price. De opera staat erom bekend zangtechnisch enorm veeleisend te zijn voor de solisten. De dirigent Toscanini zei ooit: “Je hebt gewoon de vier beste zangers nodig die er zijn”.
De muziek van ‘Il Trovatore’ is simpelweg spectaculair en heeft grote momenten voor alle hoofdpersonages uit het drama. Met Het Zigeunerkoor schreef Verdi een melodie die zelfs voor mensen die nooit eerder één van zijn opera’s zagen, meteen vertrouwd in de oren klinkt.
Een ijzersterke internationale topcast
120 artiesten, met live symfonisch orkest
Een niet te missen vuurwerk van muziek en zang
Wereldberoemde aria’s zoals ‘Di quella pira’, ‘Stride la vampa’ en het ‘Zigeunerkoor’.
Deze opera knettert van de intriges, liefde, jaloezie en kippenvelmomenten.
Het verhaal
Spanje circa 1410. Graaf Di Luna heeft een oogje op hofdame Leonora, maar haar hart klopt eigenlijk voor de mysterieuze rebel en troubadour Manrico. Na een nachtelijke vergissing komt het tot een duel zonder overwinnaar tussen de twee mannen. Een burgeroorlog raast intussen door het land en Manrico geraakt zwaargewond.
De moeder van Manrico, de zigeunerin Azucena, vertelt hem het waanzinnige verhaal van haar moeder die voor hekserij tot de brandstapel veroordeeld werd door de vader van Di Luna. Belust op wraak ontvoerde Azucena een kind van de graaf, maar ze doodde in haar verwarring haar eigen kind.
Dan hoort Manrico dat zijn grote liefde Leonora het klooster intrekt omdat ze zijn dood vermoedt. Hij wil haar stoppen, maar komt Graaf Di Luna tegen. Leonora vlucht alsnog de zonsondergang tegemoet met Manrico, maar die verneemt dat de gruwelijke graaf zijn moeder Azucena gevangen heeft. Manrico’s dappere reddingspoging mislukt en samen belanden moeder en zoon in de kerker.
Wat nu? Verwarring, jaloezie, haat en onverwachte familiebanden komen samen in een wervelend epos dat de ene plottwist na de andere aan elkaar rijgt. Een niet te missen vuurwerk van muziek en zang waar je nog lang over zal napraten!
Componist: Giuseppe Verdi
Libretto Salvatore Cammarano en Leone Emanuele Bardare.
Lyrisch drama in vier bedrijven
Duur: 2u50, inclusief pauze
Italiaans gezongen
De Wereldpremière vond plaats op 19 januari 1853, in het Teatro Apollo in Rome en was meteen een groot succes.
Zondag 22 oktober 2023 om 15u00
Capitole Gent
Dinsdag 24 oktober 2023 om 20u00
Concertgebouw Brugge
Synopsis
Een soldaat vertelt zijn mannen het gruwelijke verhaal van de heks die verbrand werd en wier geest nog steeds zou rondzwerven door het bos. Graaf Luna is verliefd op de hofdame Leonora, maar zij houdt van de mysterieuze troubadour Manrico, een leider van een rebellenleger. Het komt tot een ongemakkelijke confrontatie tussen de drie, waarna Graaf Luna met Manrico een duel aangaat. Manrico is aan de winnende hand, maar als hij de beslissende slag wil slaan lijkt een onzichtbare hand hem tegen te houden. In Tacea La Notte bekent Leonora aan een vriendin smoorverliefd te zijn.
Niet lang na dit duel is Manrico zwaargewond geraakt op het slagveld. Zijn moeder, de zigeunerin Azucena, redde zijn leven en verzorgde zijn wonden. In het zigeunerkamp vertelt Azucena aan Manrico de geschiedenis van haar moeder die wegens hekserij tot de brandstapel veroordeeld werd door graaf Luna, de vader van de huidige graaf. Met haar kind op de arm had zij de gruwelijke executie aanschouwd. Uit wraak ontvoerde zij daarop het kind van de graaf. In een soort psychose wierp zij het kind in het vuur. Maar… toen zij zich na deze gruwelijke daad omdraaide, zag zij daar het kind van de graaf staan. Zij had haar eigen kind verbrand! Azucena vertelt in Condotta Ell era wat er gebeurde: met haar moeders schreeuw om wraak in gedachten loopt ze met het kind naar het vuur…
Manrico is verward. ls hij dan niet haar zoon? Maar Azucena stelt hem gerust. Dan komt slecht nieuws voor Manrico: Leonora staat op het punt het klooster in te gaan, omdat zij denkt dat Manrico op het slagveld gestorven is. Hij wil haar tegenhouden. Maar hij is niet de enige. Graaf Luna heeft hetzelfde plan. Bij het klooster treffen de twee elkaar wederom als rivalen. Maar Leonora vlucht samen met Manrico weg, dolgelukkig dat hij nog leeft. Graaf Luna in de ban van Leonora: Il balen del suo sorriso
De geliefden zweren elkaar trouw in het kasteel van Castellor. Dan krijgt Manrico het bericht dat de graaf zijn moeder Azucena gevangen heeft genomen. Hij is vastbesloten haar te redden. Maar helaas, Graaf Luna neemt hem gevangen en stopt hem samen met zijn moeder in een kerker. Vanuit zijn gevangenis spoort Manrico zijn geliefde Leonora aan hem te vergeten. Ondertussen zingt een koor van monniken een Miserere.
De wanhopige Leonora gaat een deal aan met de graaf: zij zal zichzelf aan hem geven als hij Manrico vrijlaat. De graaf stemt toe en laat haar zelfs alleen met Manrico om hem het nieuws mee te delen. Manrico is woedend en vol verwijten. Hij wil niet luisteren naar Leonora’s smeekbeden om de vrijheid te omarmen. Dan stort Leonora in. Zij was nooit van plan geweest haarzelf aan de graaf te verkopen en had eerder al vergif ingenomen. Maar het gif werkt sneller dan gedacht. Leonora sterft. Woedend laat de graaf Manrico executeren zonder enige vorm van proces. Azucena vertelt hem daarop dat hij zijn eigen broer gedood heeft. De opera eindigt met haar jubelkreet Madre, sei vendicata (Moeder, je bent gewroken)!
Een diepere kijk in de Geschiedenis
Een oude zigeunerin, veroordeeld tot de brandstapel, schreeuwt om wraak. Haar dochter ontvoert het kind van de graaf die verantwoordelijk is voor haar moeders dood. Kort daarna worden de resten gevonden van een kind tussen een nog smeulende brandstapel… Verdi’s opera “Il Trovatore” is als een goed gemaakte Hollywood-thriller: te weinig pretentieus om door te gaan voor Kunst met een grote K, maar zo meesterlijk vervaardigd dat het werk erkend wordt als een grote klassieker.
Critici hebben heel wat afgegeven op Verdi’s opera: op het onwaarschijnlijke plot, de karikaturale personages en de ouderwetse muziekvormen. Il Trovatore (1853) had dan ook de pech gecomponeerd te worden tussen twee andere meesterwerken door Rigoletto (1851) en La Traviata (1853). Deze opera’s van Verdi waren juist opvallend vernieuwend. Waarom keerde Verdi terug naar die oude muziekvormen?
Dat had te maken met de tekstschrijver want bij Rigoletto en La Traviata werkte Verdi samen met een groentje in het vak; Francesco Piave. De componist durfde hem wel te laten zwoegen en zweten tot hij kreeg wat hij wilde: nieuwe dichtvormen (dus nieuwe muziek).
De tekstschrijver van Il Trovatore was echter een beroemdheid, de dichter Salvadore Cammarano (die ook de tekst voor Lucia di Lammermoor schreef). Cammarano was een erkend meester in zijn vak, maar werkte het liefst volgens het oude stramien. Bovendien werd de dichter ziek. Hij stierf net voordat hij de tekst van de opera kon voltooien. Verdi morde niet en na enkele aanpassingen zette hij de tekst zoals Cammarano die geleverd had.
De aria Di quella pira, zou het laatste stuk zijn geweest dat Cammarano voor zijn dood voltooide. Maar wonder of geen wonder, het resultaat bleek helemaal niet te lijden onder de ouderwetse structuur. Integendeel, het leek wel of het vaste stramien nodig was om Verdi’s tomeloze muzikale energie te kanaliseren.
In Il Trovatore zorgen sterke ritmes voor een geweldige voortstuwende kracht, waarbij de ene pakkende melodie de andere opvolgt waaronder het beroemde Zigeunerkoor. Het publiek vond het prachtig.
Het werk was van begin af aan een enorm succes en behoort nog steeds tot de meest opgevoerde opera’s ter wereld.
